Pokrzywa jest rośliną, którą nawet laik rozpozna podczas spaceru. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę z tego, że płyn wydobywany z tej rośliny posiada liczne prozdrowotne właściwości.
Pokrzywa była wykorzystywana jako naturalny lek już w czasach starożytnych. Starożytni Egipcjanie stosowali ją do leczenia zapalenia stawów i problemów z kręgosłupem. Rzymscy żołnierze natomiast używali pokrzywy do ocieplania swojego ciała. Naukowa nazwa Urtica dioica wzięła się od łacińskiego słowa „uro”, co oznacza „palić”. Kontakt z liśćmi pokrzywy powoduje pieczenie i swędzenie, a na skórze może pojawić się obrzęk. Po przetworzeniu na sok lub susz, pokrzywa traci swoje parzące właściwości. Ten gatunek perzu kwitnie od czerwca do września, preferując gleby bogate w azot. Posiada sercowate liście i produkuje kwiaty o żółtym lub różowym kolorze.
Sok z pokrzywy jest bogaty w składniki odżywcze. Zawiera między innymi witaminy A, C i K oraz kilka z grupy B. Jest także źródłem minerałów takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas i sód. W skład soku wchodzą również tłuszcze: kwas linolowy, kwas linolenowy, kwas palmitynowy, kwas stearynowy i kwas oleinowy. Sok z pokrzywy zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy oraz polifenole takie jak kaempferol, kwercetyna, kwas kawowy, kumaryny i inne flawonoidy. Polifenole są uważane za substancje korzystne dla zdrowia człowieka ze względu na ich przeciwnowotworowe działanie i ochronę układu krążenia. Pigmenty takie jak beta-karoten, luteina, luteoksantyna i inne karotenoidy również są obecne w soku z pokrzywy.