Choć współcześnie Lucyna Ćwierczakiewiczowa jest postacią nieco zapomnianą, w XIX wieku było to nazwisko na językach wszystkich. Bez pomocy innych, Ćwierczakiewiczowa doszła do znaczącej sławy i bogactwa, głównie dzięki swoim bestsellerowym poradnikom i książkom kucharskim. Niezależna i uparta, zawarła swoje pierwsze małżeństwo tylko po to, aby spełnić oczekiwania matki. Jednak, szybko z niego uciekła i samodzielnie wybrała drugiego męża.
Ćwierczakiewiczowa była głośna już od młodości. Kiedy miała 18 lat, jej matka zdecydowała się o jej małżeństwie z Feliksem Staszewskim. Był to związek nieszczęśliwy – mąż Lucyny był niewierny, a ona sama nie była skłonna tolerować jego zachowania. Podjęła decyzję o rozwodzie i sama poszukała sobie następnego męża.
O Lucynie Ćwierczakiewiczowej można powiedzieć, że była Magdą Gessler swych czasów. Była jednym z najbardziej czytanych autorów tamtego okresu, a jej książkowe sukcesy przewyższały osiągnięcia wielu znanych twórców. Tylko Henryk Sienkiewicz był w stanie przebić jej rekord sprzedaży. O jej wyjątkowości świadczyła nie tylko popularność jej dzieł, ale i osobowość. Była znaną postacią warszawskiego społeczeństwa, zasłynęła swoją ekstrawagancją, pewnością siebie, ostrym językiem, impulsywnością i niepowtarzalnym poczuciem humoru.
Mimo wielu przypisywanych jej wad, Lucyna miała również swoją „ludzką” stronę. Wrażliwa na cierpienie innych, często wspierała potrzebujących z własnej kieszeni i organizowała zbiórki na różne cele charytatywne. Mimo swojej bezceremonialności, była kobietą pełną empatii.
Ćwierczakiewiczowa nie stroniła od kontrowersyjnych stwierdzeń. Znane są jej słowa: „Jeden jest tylko Szekspir i jedna Ćwierczakiewiczowa”. Choć było w nich wiele prawdy, to właśnie jej bezkompromisowość i przekonanie o własnej nieomylności doprowadziły do tego, że musiała zniknąć ze społecznej sceny.
Lucyna urodziła się w 1829 roku w rodzinie ewangelicko-reformatorskiej, co miało duży wpływ na jej wychowanie i kształtowanie jej charakteru. Od dzieciństwa nauczono ją, że powinna brać swoje życie we własne ręce i dążyć aktywnie do wyznaczonych celów. To wyuczone zasady pozwoliły jej osiągnąć niezależność i pewność siebie.
Mimo że urodziła się w czasach, gdy edukacja kobiet była zaniedbywana, Lucyna nauczyła się wielu rzeczy w domu. Choć sama nazywała swoje wykształcenie powierzchownym, przystosowała się do ówczesnych realiów, zdobywając umiejętności takie jak mówienie po francusku czy poznanie polskiej historii.
Pierwszego męża wybrała dla niej matka – był to jedyny taki przypadek w jej życiu. W tamtych czasach, prawo traktowało kobiety jako podwładne mężczyzn – najpierw ojcu, a później mężowi. Nawet decyzje dotyczące edukacji lub podjęcia pracy zależały od zgody mężczyzny. Mimo młodego wieku, Lucyna nie widziała siebie w tak podporządkowanej roli, ale posłuchała matki i zgodziła się na małżeństwo z Feliksem Staszewskim.